La pizza, dat van oorsprong eten voor ‘arme lieden’ was, stamt uit Napoli. Daar combineerden men tomaten met een deeg bestaande uit bloem en water. Hieronder meer mooie verhalen over de geschiedenis van dit geliefde gerecht!

Het woord pizza stamt waarschijnlijk af van het Latijnse werkwoord pinsere, wat fijnmalen of verstampen betekent. Feit is dat in de 17e eeuw in Napoli al een soort pizza werd gemaakt, de zogenaamde Mastinicola. Deze deegbodem werd belegd met knoflook, kaas en basilicum. Een eeuw later kwamen pas de tomaat en de mozzarella ten tonele. Tot de 19e eeuw was de pizza wel echt armeluis-voedsel dat op straat werd gegeten. Daarna ontstonden pas de eerste pizzeria’s, dit waren

lokalen waar je pizza kon eten naast de oven waarin hij werd gemaakt. Na verloop van tijd begon la pizza, die zo populair was bij het volk, ook in upperclass door te dringen. Koning Ferdinand II di Bourbon, koning van het Koninkrijk Napoli, huurde in de 19e eeuw zelfs een pizzaiolo, pizzabakker, in zodat hij zijn gasten een pizza kon aanbieden.

In Italia kun je tegenwoordig op elke hoek van de straat een stukje, traditioneel belegde, pizza al taglio nuttigen, die per etto, ons, wordt afgewogen.

Associazione vera pizza Napoletana

Nu la pizza de hele wereld heeft veroverd, houdt ieder land er zijn eigen varianten op na. Dit tot grote ergernis van de Napolitanen zelf, die alle ‘nepvarianten’ verafschuwen. Er is zelfs een pizzavereniging, de Associazione Vera Pizza Napoletana, die strijdt voor het behoud van de enige echte, originele pizza napoletana. Deze strijd gaat zelfs zo ver, dat er een wet is opgesteld die voorschrijft welke pizza het waard is om de naam napoletana te dragen. De pizza die hier aan voldoet, krijgt dan ook meteen het kwaliteitslabel STG (Specialità Tradizionale Garantita).
Volgens de pizzawet zijn er maar 3 soorten pizza die hiervoor in aanmerking komen: la pizza marinara, la pizza margherita en de margherita extra. De pizzaiolo moet wel hard werken om de titel pizza napoletana te verdienen, in de wet staat namelijk in detail vastgelegd op welke manier, met welke ingrediënten en onder welke omstandigheden de pizza moet worden gemaakt. Zo moet de pizza rond zijn met een maximale diameter van 35 cm. Het deeg moet met de hand worden gekneed en gevormd, het gebruik van hulpstukken zoals een deegroller en een bakvorm is daarbij verboden. Ook moet het deeg tenminste 6 uur hebben gerust, en moet de pizza op traditionele wijze in een houtoven worden gebakken. Dat betekent op 480 graden Celsius en niet langer dan 90 seconden! Vandaar dat een echte pizzaiolo wel 60 pizza’s per uur bakt. Om ervoor te zorgen dat de regels ook worden nageleefd is er zelfs een ‘Pizzapolitie’ die de pizzabakkers controleert.