Hier kun je allerlei informatie vinden over de historie van de pizza, leuke weetjes, plaatjes en filmpjes over pizza! Mocht je zelf nog iets leuks hebben over pizza, stuur het dan via het reactieformulier naar ons op en wie weet plaatsen wij jouw lekkere recept, weetje, foto, filmpje etc op de site!

Wie aan Italië denkt, denkt ook al gauw aan pizza’s. La pizza en Italië  zijn net als la pasta en Italië onlosmakelijk met elkaar verbonden. De pizza is een Napolitaans gerecht en was oorspronkelijk bedoeld als ‘armeluis’-eten. Echter vond de pizza al snel liefhebbers uit alle lagen van de bevolking. De geschiedenis van la pizza kent veel verhalen, dus lees rustig verder over de oorsprong van dit favoriete Italiaanse gerecht…

Un po’di storia : Van poor food naar fast food

Over de oorsprong van de pizza zijn de meningen verdeeld. De Etrusken aten al platte broden die zij picea noemden. Andere verhalen schrijven het ontstaan van la pizza toe aan de Middeleeuwen. In die tijd bakten arme vrouwen platte broden van de resten van brooddeeg, en belegden deze met de ingrediënten die voor handen waren. Het woord pizza stamt waarschijnlijk af van het Latijnse werkwoord pinsere, wat fijnmalen of verstampen betekent. Feit is dat in de 17e eeuw in Napoli al een soort pizza werd gemaakt, de zogenaamde Mastinicola. Deze deegbodem werd belegd met knoflook, kaas en basilicum. Een eeuw later kwamen pas de tomaat en de mozzarella ten tonele. Tot de 19e eeuw was de pizza wel echt armeluis-voedsel dat op straat werd gegeten. Daarna ontstonden pas de eerste pizzeria’s, dit waren lokalen waar je pizza kon eten naast de oven waarin hij werd gemaakt. Na verloop van tijd begon la pizza, die zo populair was bij het volk, ook in upperclass door te dringen. Koning Ferdinand II di Bourbon, koning van het Koninkrijk Napoli, huurde in de 19e eeuw zelfs een pizzaiolo, pizzabakker, in zodat hij zijn gasten een pizza kon aanbieden.

Maar het lot van de pizza werd pas echt bezegeld dankzij het bezoek van Koning Umberto I aan Napoli. De vrouw van Umberto, Margherita van Savoia, was voor de gelegenheid meegekomen omdat ze wel benieuwd was geworden naar die beroemde pizza. Speciaal voor Margherita werd er een pizza ontworpen in de kleuren van de Italiaanse vlag. Deze werd belegd met tomaten, mozzarella en basilicum. De pizzabakker vernoemde deze pizza naar de regina, koningin, en zette hem de volgende dag op zijn menukaart. Hierna veroverde la pizza Margherita heel Italië, en niet veel later ook de rest van de wereld. Lees hier nog meer leuke pizza-weetjes!

Inmiddels is de pizza niet meer weg te denken uit de Italiaanse samenleving. Toch is haar aanzien in de loop der jaren weer gedaald. Pizza valt tegenwoordig onder de noemer fast food: pizzeria’s vind je in iedere stad in de wereld, een pizza bestellen,is net zo makkelijk als een frietje halen.
En helaas zie je de pizza met voor Italianen onsmakelijk en onbegrijpelijk beleg, zoals fruit (Pizza Hawaï), of nog erger met Shoarmavlees….

La vera pizza napoletana

In Italië kun je op elke hoek van de straat een stukje, gelukkig nog traditioneel belegde, pizza al taglio nuttigen, die per etto, ons, wordt afgewogen. Nu la pizza de hele wereld heeft veroverd, houdt ieder land er zijn eigen varianten op na. Dit tot grote ergernis van de Napolitanen zelf, die alle ‘nepvarianten’ verafschuwen. Er is zelfs een pizzavereniging, de Associazione Vera Pizza Napoletana, die strijdt voor het behoud van de enige echte, originele pizza napoletana. Deze strijd gaat zelfs zo ver, dat er een wet is opgesteld die voorschrijft welke pizza het waard is om de naam napoletana te dragen. De pizza die hier aan voldoet, draagt dan ook meteen het kwaliteitslabel STG (Specialità Tradizionale Garantita).

Volgens de pizzawet zijn er maar 3 soorten pizza die hiervoor in aanmerking komen: la pizza marinara, la pizza margherita en de margherita extra. De pizzaiolo moet wel hard werken om de titel pizza napoletana te verdienen, in de wet staat namelijk in detail vastgelegd op welke manier, met welke ingrediënten en onder welke omstandigheden de pizza moet worden gemaakt. Zo moet de pizza rond zijn met een maximale diameter van 35 cm. Het deeg moet met de hand worden gekneed en gevormd, het gebruik van hulpstukken zoals een deegroller en een bakvorm is daarbij verboden. Ook moet het deeg tenminste 6 uur hebben gerust, en moet de pizza op traditionele wijze in een houtoven worden gebakken. Dat betekent op 480 graden Celsius en niet langer dan 90 seconden! Vandaar dat een echte pizzaiolo wel 60 pizza’s per uur bakt. Om ervoor te zorgen dat de regels ook worden nageleefd is er zelfs een ‘Pizzapolitie’ die de pizzabakkers controleert.

Pizzaschool voor pizzabakkers

Heb je ambitie om zelf pizzaiolo te worden, dan kun je hiervoor een opleidingvolgen bij de pizzascuola. In het cursusprogramma van deze opleiding wordt er aandacht besteed aan de geschiedenis van de pizza, de ingrediënten, kneed- en roltechnieken en natuurlijk het beleggen en bakken. Na het afronden van de cursus krijg je een pizzabakkercertificaat, hiermee kun je direct aan de slag want de pizzascuola geeft ook een baangarantie.

Wie geen zin heeft in een hele opleiding om zijn eigen pizza’s te kunnen maken, kan dit natuurlijk ook gemakkelijk zelf leren. Met een beetje oefening, de juiste ingrediënten en materialen maak je in een handomdraai de lekkerste, versbereide pizza’s!